Met de tentoonstelling In-Uit geven Groningse schilders hun visie op architektuur.

Bij de opening sprak Hein Kockelkoren onder andere over hoe je naar het werk van de exposanten kunt kijken.
Hieronder een weergave zoals ik (gq) het ongeveer heb begrepen / onthouden / geïnterpreteerd.

Het werk van Marianne Brouwer lijkt over kijken te gaan. Het kijkproces van de verbanden die zij ervaart en legt, wordt schijnbaar nog voor de eigenlijke bewustwording van wat zij ziet, in verf vastgelegd.
Het werk van Hanny Siersema lijkt meer te gaan over sensitiviteit. Zij creëert en toont een wereld van binnenuit. De beleving van haar werk ligt in de beleving van de sfeer in haar schilderingen. Kockelkoren spreekt van intimisme.
Daarentegen speelt de beleving van het werk van Marja Hagenau zich (deels) af in het hoofd. De beschouwer zoekt naar de betekenis van haar werk. En daar in het hoofd vormen zich verhalen naar aanleiding van losse elementen in haar schilderijen.